Digoxin

Digoxin to jeden z najczęściej stosowanych leków w leczeniu niewydolności serca i zaburzeń rytmu serca. Pomaga poprawić pracę serca, zwiększa siłę jego skurczu oraz stabilizuje rytm. Jednak nie jest to lek dla każdego – wymaga ścisłego monitorowania i stosowania zgodnie z zaleceniami lekarza.

Podstawowe składniki:

Substancją czynną leku jest digoksyna, czyli glikozyd nasercowy pochodzący z liści naparstnicy wełnistej. Odpowiada ona za działanie terapeutyczne. W składzie znajdują się także substancje pomocnicze – zależnie od producenta mogą to być skrobia kukurydziana, laktoza, magnez czy żelatyna.

Postać leku:

Digoxin występuje w kilku postaciach farmaceutycznych:

• tabletki doustne (0,125 mg / 0,25 mg),
• roztwór doustny (głównie w leczeniu pediatrycznym),
• ampułki do podania dożylnego (głównie w warunkach szpitalnych).

Nazwa międzynarodowa:

Międzynarodowa nazwa leku to Digoxin, zgodna z klasyfikacją WHO. W systemie ATC lek figuruje jako C01AA05, co klasyfikuje go jako glikozyd nasercowy.

Zamienniki:

Na rynku dostępnych jest kilka preparatów zawierających digoksynę:

• Digoxinum Teva,
• Medigoxin,
• Digoxin WZF.

Wszystkie działają na tej samej substancji czynnej, ale mogą różnić się biodostępnością i składnikami pomocniczymi.

Działanie:

Digoksyna działa na mięsień sercowy, zwiększając jego siłę skurczu (działanie inotropowe dodatnie), a jednocześnie zwalniając przewodnictwo w węźle przedsionkowo-komorowym. Efektem jest poprawa wydolności serca i redukcja objawów takich jak duszność czy obrzęki.

Wskazania:

Lek stosowany jest przede wszystkim u pacjentów z:

• przewlekłą niewydolnością serca, zwłaszcza z obniżoną frakcją wyrzutową (HFrEF),
• migotaniem przedsionków, gdy konieczne jest zwolnienie częstości rytmu komór.

Ważne informacje:

Przy stosowaniu Digoxinu kluczowe jest:

• monitorowanie poziomu digoksyny we krwi – zbyt wysokie stężenie może prowadzić do zatrucia,
• uwzględnienie interakcji lekowych – np. z diuretykami, amiodaronem, beta-blokerami.

Działania niepożądane:

Do najczęstszych skutków ubocznych należą:

• nudności, wymioty,
• zaburzenia widzenia (widzenie żółte, rozmyte kontury),
• bradykardia (zbyt wolne tętno),
• zaburzenia rytmu serca (np. częstoskurcz komorowy),
• dezorientacja, zawroty głowy – szczególnie u osób starszych.

Ostrzeżenia:

Nie każdy pacjent może stosować digoksynę. Szczególną ostrożność należy zachować u:

• osób z zaburzoną funkcją nerek,
• pacjentów w podeszłym wieku,
• osób z niedoborem potasu i magnezu.

Nie należy stosować leku bez kontroli kardiologicznej!

Podsumowanie:

Digoxin to silny lek, który w odpowiednich dawkach może znacząco poprawić jakość życia pacjentów z chorobami serca. Wymaga jednak regularnego monitorowania, ścisłego przestrzegania zaleceń oraz uwagi w przypadku osób starszych lub z problemami nerkowymi. Zawsze należy stosować go pod nadzorem lekarza.